Dawid Kubacki

---

Przebieg kariery

Lata 2005–2010

25 września 2005 roku Dawid Kubacki zadebiutował w prestiżowym konkursie FIS Cup w Bischofshofen, gdzie zajął 33. pozycję. 14 stycznia 2006 udało mu się zdobyć pierwsze punkty w tym cyklu, kończąc zawody w Harrachowie na 22. miejscu. Jego udział w Mistrzostwach Świata Juniorów 2006 zaowocował 42. miejscem w klasyfikacji indywidualnej oraz 7. w drużynie. Kolejnym ważnym krokiem w jego karierze był występ w Pucharze Kontynentalnym, gdzie 18 marca 2007 zajął 26. lokatę w Zakopanem.

W sezonie 2008/2009 Kubacki trzykrotnie zdobywał podium w zawodach FIS Cup oraz wystartował na Mistrzostwach Świata Juniorów 2009, kończąc rywalizację na 33. miejscu. Debiut w Pucharze Świata miał miejsce 16 stycznia 2009, kiedy to zajął 49. lokatę w Zakopanem. W sezonie 2009/2010 postarał się o pierwsze punkty w Letnim Grand Prix, zdobywając 22. miejsce w Hakubie, oraz stanął na podium Letniego Pucharu Kontynentalnego w Korei Południowej. W zimowej części tego sezonu głównie występował w Pucharze Kontynentalnym, a jego najwyższe osiągnięcie w Pucharze Świata to 32. pozycja w Sapporo. Ostatnim występem na mistrzostwach świata juniorów było 31. miejsce w konkurencji indywidualnej oraz 5. w drużynie.

Lata 2010–2012

W lipcu 2010 roku Kubacki wziął udział w Letnim Pucharze Kontynentalnym, gdzie dwukrotnie stanął na podium. Jego osiągnięcia w Letnim Grand Prix 2010 zakwalifikowały go do pierwszej dziesiątki sześciu z dziesięciu zawodów, w tym dwukrotnego drugiego miejsca w Hakubie, przegrywając odpowiednio z Daiki Itō oraz Kamilem Stochem. Kubacki zdobył również 1. lokatę w drużynowym konkursie LGP w Hinterzarten, kończąc cykl na 5. miejscu w klasyfikacji generalnej.

W sezonie zimowym 2010/2011, pomimo zgłoszenia do piętnastu zawodów Pucharu Świata, nie udało mu się zdobyć punktów, co było wynikiem siedmiu eliminacji oraz kolejnych nieudanych startów. Najlepsza pozycja to 32. miejsce w Engelbergu. W drugiej części sezonu Kubacki koncentrował się na Pucharze Kontynentalnym, gdzie osiągnął 13. miejsce w Brotterode. Letnie Grand Prix 2011 przyniosło gorsze wyniki aniżeli rok wcześniej, z 15. miejscem w konkursie indywidualnym w Zakopanem. W zimowej części sezonu 2011/2012 ponownie nie zdobył punktów w Pucharze Świata, osiągając 34. lokatę w najlepszym występie i 14. w Zakopanem w Pucharze Kontynentalnym.

Sezon 2012/2013

Latem 2012 roku Kubacki wyróżniał się miejscami na podium w Pucharze Kontynentalnym. W Letnim Grand Prix 2012 zajął cztery razy lokaty w czołowej dziesiątce, będąc 5. w Courchevel i 6. w Hinterzarten, a w Hakubie znów udało mu się być 5., oraz zdobyć 3. miejsce w drugim konkursie. Cały cykl zakończył na 8. pozycji.

1 grudnia 2012 roku zdobył pierwsze punkty Pucharu Świata, kończąc rywalizację na 22. miejscu w Ruce. Regularnie osiągał wysokie miejsca, w tym 15 grudnia 2012 roku 9. miejsce w Engelbergu, co było jego najwyższym wynikiem w sezonie. Niestety od stycznia wyniki były gorsze, udało mu się zdobyć punkty w 8 z 17 występów. Podczas Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013 Konstantynów zdobył 31. miejsce indywidualnie oraz 20. w skokach dużych, a w drużynie zdobył brązowy medal razem z Maciejem Kotem, Piotrem Żyłą oraz Kamilem Stochem. Sezon Pucharu Świata 2012/2013 zakończył na 36. miejscu z dorobkiem 142 punktów.

Lata 2013–2015

W Letnim Grand Prix 2013 Kubacki wystartował w pięciu zawodach, dwukrotnie zajmując miejsca w pierwszej dziesiątce, co dało mu 24. miejsce z 116 punktami w klasyfikacji generalnej. W sezonie 2013/2014 jego najlepszym wynikiem było 17. miejsce, które powtórzył w konkursach w grudniu w Titisee-Neustadt i Engelbergu, kończąc sezon na 49. miejscu z 87 punktami. Został zgłoszony do Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2014, gdzie w indywidualnym konkursie na skoczni normalnej zajął 32. miejsce.

W Letnim Grand Prix 2014 najlepszym osiągnięciem Kubackiego było 12. miejsce w Einsiedeln. Sezon 2014/2015 przynosił początkowo nieudane wyniki w Pucharze Świata, gdzie w najlepszym przypadku zajmował 16. lokatę w Zakopanem. W lutym przestawił się głównie na Puchar Kontynentalny, zdobywając podium pięć razy, a w Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015 w konkursie indywidualnym na skoczni dużej zajął 29. miejsce. Na koniec sezonu 2014/2015 Kubacki zamknął cykl na 53. pozycji z dorobkiem 35 punktów.

Sezon 2015/2016

Przed początku sezonu 2015/2016 Kubacki został przeniesiony do kadry B reprezentacji Polski. W sierpniu wygrał dwa pierwsze konkursy indywidualne Letniego Grand Prix 2015 odbywające się w Wiśle oraz Hinterzarten. W kolejnych zawodach, także udało mu się zakwalifikować do czołowej dziesiątki, co dało mu piątą lokatę w klasyfikacji generalnej. Na Letnim Pucharze Kontynentalnym 2015 aż trzykrotnie stanął na podium, w tym dwukrotnie na najwyższym jego stopniu, co zagwarantowało mu 2. miejsce w generalnej klasyfikacji.

Sezon 2015/2016 w Pucharze Świata rozpoczął w słabszej formie, ale w grudniu zdobył punkty z miejscami w trzeciej dziesiątce. Po Turnieju Czterech Skoczni, na którym raz udało mu się zająć wysoką lokatę, przesunięto go do Pucharu Kontynentalnego w Garmisch-Partenkirchen, gdzie wywalczył 2. miejsce. W Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2016 zdobył 15. miejsce indywidualnie oraz 5. w drużynie. Kolejne zawody Pucharu Świata w Zakopanem zakończył na 16. miejscu i do końca sezonu regularnie zdobywał punkty. Najlepszą pozycją w sezonie było 7. miejsce w Kuopio. Sezon 2015/2016 zakończył się na 29. lokacie w klasyfikacji generalnej z 182 punktami.

Sezon 2016/2017

Na początku sezonu 2016/2017 Kubacki powrócił do kadry A reprezentacji Polski. Letnie Grand Prix 2016 zbudował z sukcesami, trzykrotnie kończąc rywalizację w pierwszej dziesiątce, w tym raz na podium – 2. miejsce w Hinzenbach 1 października. Sezon 2016/2017 Pucharu Świata zainaugurował od 16. miejsca w Ruce, szybko zaczynając odnosić kolejne sukcesy. W grudniu 2016 roku, 3 grudnia w Klingenthal stał się członkiem drużyny, która dokonała historycznego zwycięstwa dla reprezentacji Polski w Pucharze Świata. W 65. Turnieju Czterech Skoczni zakończył na 15. lokacie, a 28 stycznia w Zakopanem zajął ósmą lokatę, będąc pierwszym w pierwszej dziesiątce. 28 stycznia w Willingen odniósł drugie zwycięstwo w konkursie drużynowym. Na próbie przedolimpijskiej w Pjongczangu zajmował 19. miejsce na skoczni dużej oraz 8. na normalnej.

W Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017 wystąpił w obu konkurencjach, zdobywając 8. miejsce, ale osiągnął także sukces drużynowy – zdobył złoty medal, pierwszy w historii reprezentacji Polski w drużynowych konkurencjach mistrzostw świata, wchodząc do siły z Piotrem Żyłą, Maciejem Kotem i Kamilem Stochem. Raw Air 2017 zakończył na 18. miejscu, a ostatnie zawody w Planicy skończył z 23. i 15. miejscem. W klasyfikacji generalnej 2016/2017 zajął 19. lokatę z 345 punktami.

Sezon 2017/2018

W sześciu pierwszych indywidualnych konkursach Letniego Grand Prix 2017, które odbyły się w lipcu w Wiśle i Hinterzarten, a także w sierpniu w Courchevel, Kubacki zdominował rywalizację, zdobywając pierwsze miejsca. W kolejnych czterech zawodach nie wystartował, ale w Hinzenbach i Klingenthal wygrywał, co pozwoliło mu na zakończenie cyklu na pierwszej pozycji. W tym samym czasie w Pucharze Świata 2017/2018 również prezentował wysoką formę, zaczynając sezon plastronem z wynikiem podium w pierwszej i drugiej dziesiątce. 30 grudnia 2017 roku, w otwierającym 66. Turniej Czterech Skoczni konkursie w Oberstdorfie, zajął 3. pozycję, co było jego pierwszym wystąpieniem na podium w Pucharze Świata. Turniej zakończył na 6. miejscu.

Uczestniczył w Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018, gdzie zajął 10. miejsce indywidualnie oraz zdobył zespół efektywny z Piotrem Żyłą, Stefanem Hulą i Kamilem Stochem, brązowy medal. 3 lutego w Willingen zajął trzecie w kolejnych zawodach Puchar Świata. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018, gdzie w konkursie skoków indywidualnych na skoczni normalnej zajął 3. pozycję w kwalifikacjach, wygrywając jeden z treningów, ale ostatecznie zakończył rywalizację na 35. lokacie, skacząc w trudnych warunkach. Na skoczni dużej indywidualnie uplasował się 10. Niezwykle ważnym osiągnięciem była zdobyta przez niego brązowa medal, zdobyta wspólnie z Maciejem Kotem, Hulą i Stochem w drużynowym konkursie. W marcu 2018 czterokrotnie zajmował lokaty w czołowej dziesiątce indywidualnie, zdobywając w Lillehammer 13 marca 2. miejsce. Sezon 2017/2018 zakończył na 9. pozycji z dorobkiem 633 punktów w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata.

Sezon 2018/2019

Letnie Grand Prix 2018 to 6 konkursów indywidualnych z wynikami w czołowej dziesiątce oraz jedną pozycją na podium, co przyniosło mu 8. miejsce w klasyfikacji generalnej. Sezon Pucharu Świata 2018/2019 rozpoczął od 8. miejsca w Wiśle. 1 stycznia 2019 roku zajął 3. miejsce w 67. Turnieju Czterech Skoczni, co rozpoczęło 2019 rok w mocnym stylu. 5 dni później zajmował 2. miejsce w Bischofshofen, a całe zmagania w turnieju zakończył на 4. pozycji.

12 stycznia 2019 zajął 2. lokatę w Val di Fiemme, a dzień później zanotował swoje pierwsze zwycięstwo w karierze, pokonując Stefana Krafta i Kamila Stocha. Na początku lutego wskoczył na podium na lotach narciarskich w Oberstdorfie, kończąc 2., a 3. dnia w 3. lokacie. W Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019 zajął 12. miejsce na skoczni dużej oraz 4. w drużynie. W ważnym dla siebie zawodach 1 marca 2019 roku zdobył złoty medal, po pierwszej serii zajmował 27. miejsce na skoczni normalnej, jednak w drugiej serii oddał najlepszy skok, co pozwoliło mu na wyprzedzenie rywali i zdobycie tytułu.

Dzień później zasilił reprezentację Polski w konkursie mieszanym, zajmując 6. lokatę z Kingą Rajdą, Kamilą Karpiel i Kamilem Stochem. W marcowych zawodach Pucharu Świata zajął głównie wysokie lokaty i zakończył sezon na 5. pozycji z 988 punktami oraz w Pucharze Świata w lotach narciarskich, gdzie także zdobył 5. lokatę.

Sezon 2019/2020

Letnie Grand Prix 2019 przyniosło mu 2. miejsca w Wiśle i Zakopanem, a także zwycięstwo w Hinzenbach oraz 5. lokatę w Klingenthal, co zapewniło mu wygraną w klasyfikacji generalnej cyklu. Sezon Pucharu Świata 2019/2020 rozpoczął od 7. miejsca w Wiśle oraz zajęcia 3. miejsca na Turnieju Czterech Skoczni w Oberstdorfie. Jak się okazało, w Garmisch-Partenkirchen znów zajął podium, a w Innsbrucku był 2., by na zakończenie turnieju, w Bischofshofen wygrać rywalizację i powtórzyć sukces w całym turnieju. Uzyskał najwyższą notę, zdobywając 1131,6 punktów, wyprzedzając Mariusa Lindvika i Karla Geigera, stając się trzecim Polakiem w historii, który wygrał TCS.

Od 11 stycznia do 1 lutego 2020 roku w Pucharze Świata dwukrotnie zajął trzecie lokaty w Predazzo, a także dwukrotnie wygrał w Titisee-Neustadt, a następnie wywalczył 3. miejsce w Zakopanem oraz w pierwszym Sapporo. W kolejnych zawodach kończył 6., co oznaczało serię 10 lokat w podium. Później stawał głównie poza czołową trójką. Najwyższymi lokatami to 4. miejsce w Râșnovie, co dało mu 4. miejsce w klasyfikacji generalnej sezonu z 1169 punktami, tylko 9 punktów za trzecim Ryōyū Kobayashim.

15 stycznia 2021 roku wyróżniono go nagrodą Nordic Ski King za rok 2020 od Forum Nordicum, a wcześniejsze wyniki były przyczyną do rasowego docenienia jego kariery.

Sezon 2020/2021

Na Letnim Grand Prix 2020 Kubacki zdobył 1. miejsce w obu konkursach w Wiśle, co zagwarantowało mu również 1. lokatę w klasyfikacji generalnej. Choć kalendarz LGP został ograniczony, nie zdołał od Międzynarodowej Federacji Narciarskiej otrzymać nagrody za sukces. W listopadzie 2020 roku dwukrotnie zdobył 3. lokatę W Pucharze Świata w Ruce oraz wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020. Indywidualnie zając 15. lokatę, natomiast w drużynie, w składzie z Piotrem Żyłą, Andrzejem Stękałą i Kamilem Stochem zdobył brązowy medal. W grudniowych zawodach Pucharu Świata najwyżej sklasyfikowany był w Engelbergu na 8. miejscu, a również 69. Turniej Czterech Skoczni zakończył na 3. miejscu, gdzie w Garmisch-Partenkirchen zajął 1. lokatę, a w Innsbrucku 3. miejsce.

W dalszej części roku 2021 Kamil Stoch contrujący sprawujące chwyty Kapitan zestawienia w Pucharze Świata osiągnął pozycje w pierwszej dziesiątce rywalizacji, a najwyższą w cyklu zajmując 4. pozycję, co miało miejsce w Râșnovie. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021 indywidualnie osiągnął 5. miejsce na skoczni normalnej i 15. na dużej, a drużyna mieszana zakończyła z 6. lokatą, z kolei w drużynie męskiej, gdzie startował z Żyłą, Stękałą oraz Stochem, zdobył brązowy medal. Sezon Pucharu Świata 2020/2021 zamknął na 8. miejscu z 786 punktami.

Sezon 2021/2022

W Letnim Grand Prix 2021 Kubacki zdobył czterokrotnie miejsca w top 10, w tym dwa razy stawał na podium – w lipcu awansował na 3. oraz 1. pozycję. Kończąc sezon zdobył 2. lokatę w klasyfikacji generalnej. W 2022 roku od listopada do stycznia 2022 roku zdobywał punkty w 50% występów przy najwyższej pozycji 13. w otwierającym sezon koncercie w Niżnym Tagile. W lutym bez problemu współdziałał na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022, zdobywając złoto w indywidualnym konkursie na skoczni normalnej.

Niestety w dużym spotkaniu zajął 26. miejsce, a oba drużynowe konkursy – mieszany i męski – zakończył na 6. lokacie. Po tym Puchar Świata regularnie zdobywał miejsca, a najwyżej był na 7. lokacie w cyklu, dwa razy na 7. miejscu w lutym w Lahti oraz w marcu w Oberstdorfie. W Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022 startował w konkursie drużynowym, kończąc na 5. miejscu. Sezon 2021/2022 Pucharu Świata zamknął na 27. pozycji z 231 punktami.

Sezon 2022/2023

Kubacki w Letnim Grand Prix 2022 zyskał 3 zwycięstwa w zawodach w Wiśle, Hinzenbach oraz Klingenthal, a jeden raz zajął 2. pozycję, co pozwoliło mu na wygranie czwartej w karierze klasyfikacji generalnej cyklu. 5 listopada 2022 roku zdominował inauguracyjny konkurs sezonu 2022/2023 w Wiśle, co powtórzył następnego dnia. Jako czwarty Polak w historii uzyskał żółty plastron lidera Pucharu Świata. W kolejnych konkursach zajął 4. oraz 6. miejsce w Ruce, a następne tygodnie kończył na podium, utrzymując swoją pozycję lidera Pucharu Świata.

W grudniu 2022 w Titisee-Neustadt był 2. w pierwszym, a 1. w drugim konkursie. Także w Engelbergu uzyskał podobne wyniki. Zwyciężył w 71. Turnieju Czterech Skoczni w Innsbrucku, gdzie w kolejnych lokalizacjach jak Oberstdorfie, Garmisch-Partenkirchen i Bischofshofen kończył na 3. miejscu. Cały turniej zakończył na 2. lokacie. W styczniu 2023 roku jeszcze raz stanĄł na podium w Zakopanem oraz w pierwszym Sapporo, zajmując 2. miejsca, a 4. w drugim. Po zajęciu 10. lokaty w Bad Mitterndorf 28 stycznia, stracił prowadzenie w Pucharze Świata na rzecz Halvora Egnera Graneruda. W lutym 2023 na 3. miejscu stanął w Willingen. 11 lutego zdobył pierwsze historyczne osiągnięcie w Pucharze Świata, razem z Piotrem Żyłą zdobywając złoty medal w konkursie duetów w Lake Placid.

W Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023 Kubacki zajął brązowy medal w skokach dużych oraz 5. indywidualnie na skoczni normalnej, a w drużynie męskiej zakończył rywalizację na 4. miejscu. Marzec 2023 przyniósł dwukrotne osiągnięcia podium w Pucharze Świata w ramach Raw Air 2023: 3. pozycję w Oslo oraz pierwsze miejsce w Lillehammer. 20 marca 2023 roku ogłoszono zakończenie sezonu z powodów rodzinnych, gdzie z powodu ciężkiego stanu zdrowia żony dodatkowo informowano, że w chwili jego absencji zajmował drugą pozycję w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, a całość ukończył na 4. pozycji z 1592 punktami.

Sezon 2023/2024

Podczas Igrzysk Europejskich 2023 Kubacki zdobył złoty medal w konkursie indywidualnym na skoczni dużej, a na normalnej uplasował się na 10. miejscu, w drużynie mieszanej zdobywając 5. lokatę. W Letnim Grand Prix 2023 trzy razy kończył w pierwszej dziesiątce, gdzie zajął 2. lokatę w Klingenthal w dniach 7 października. W sezonie 2023/2024 Pucharu Świata zdobywał głównie wyniki w trzeciej części sezonu, gdzie najwyżej sklasyfikowany był na 8. lokacie, zajmując to miejsce 17 lutego 2024 roku w Sapporo. Klasyfikacją ogólną zamknął na 28. lokacie z 213 punktami. W styczniu 2024 w rywalizacyjnym Mistrzostwie Świata w Lotach Narciarskich 2024 Kubacki znalazł się na 24. miejscu, a drużynowy konkurs ukończył na 8. lokacie.

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

W trakcie swojej kariery na igrzyskach olimpijskich Dawid Kubacki osiągnął kilka istotnych rezultatów. Podczas pierwszego turnieju, który odbył się w 2014 roku w Soczi, zajął 32. miejsce w konkursie na skoczni K-95. Następnie w 2018 roku podczas igrzysk w Pjongczang, jego wyniki były nieco lepsze, plasując się na 35. miejscu na K-98 oraz zdobywając 10. miejsce na K-125. Największym osiągnięciem było zdobycie brązowego medalu na K-95 w Pekinie w 2022 roku, mimo 26. pozycji na K-125.

Soczi/Krasnaja Polana 2014	–	32. lokata (K-95)
Pjongczang 2018	–	35. lokata (K-98), 10. lokata (K-125)
Pekin/Zhangjiakou 2022	–	brązowy medal (K-95), 26. lokata (K-125)

Drużynowo

W zmaganiach drużynowych Kubacki również odnosił sukcesy, w tym zdobywając brązowy medal w Pjongczangu w 2018 roku. W kolejnych igrzyskach w Pekinie w 2022 roku, reprezentując Polskę, zajął 6. miejsce w drużynie mieszanej na K-95 oraz 6. miejsce w konkursie drużynowym. Te osiągnięcia podkreślają jego wkład w sukcesy polskich skoczków.

2018 Pjongczang	–	medal brązowy
2022 Pekin/Zhangjiakou	–	6. pozycja (drużyna mieszana/K-95), 6. pozycja

Starty D. Kubackiego na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Analizując szczegółowo występy Dawida Kubackiego na igrzyskach olimpijskich, można zauważyć, że każdy z jego startów przyniósł różnorodne osiągnięcia. W 2014 roku w Krasnej Polanie jego skok na 97,5 m pozwolił mu uzyskać 118,3 punktów, co było wystarczające jedynie na 32. pozycję. Już cztery lata później, w Pjongczangu, jego skok na 88,0 m w pierwszym skoku na K-98 przyniósł mu 92,0 punktów i 35. miejsce, z kolei na K-125 zebrał 258,0 punktów, co zapewniło mu 10. lokatę. Największy sukces przyniósł mu jednak występ w Pekinie, gdzie na K-95 uzyskał wynik 134,5 m, zdobywając wspomniany wcześniej brązowy medal.

Lp.	Data	Rok	Miejscowość	Obiekt	Punkt K	HS	Typ konkursu	Skok 1	Skok 2	Ocena	Strata	Zwycięzca
32	9 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-95	HS-106	indywid.	97,5 m	–	118,3 pkt	159,7 pkt	Kamil Stoch
35	10 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-98	HS-109	indywid.	88,0 m	–	92,0 pkt	167,3 pkt	Andreas Wellinger
10	17 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	indywid.	134,5 m	126,0 m	258,0 pkt	27,7 pkt	Kamil Stoch
3	19 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	druż.	138,5 m	135,5 m	1072,4 pkt (275,0 pkt)	26,1 pkt	Norwegia
3	6 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	indywid.	104,0 m	103,0 m	265,9 pkt	9,1 pkt	Ryōyū Kobayashi
6	7 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	druż. mix.	96,0 m	101,0 m	763,2 pkt (238,2 pkt)	238,3 pkt	Słowenia
26	12 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	indywid.	131,0 m	131,5 m	251,2 pkt	44,9 pkt	Marius Lindvik
6	14 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	druż.	122,0 m	126,0 m	880,1 pkt (203,0 pkt)	62,6 pkt	Austria

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

W tej sekcji przedstawione są wyniki Dawida Kubackiego w rywalizacji indywidualnej na mistrzostwach świata. Skoczek z Polski miał okazję zaprezentować swoje umiejętności w różnych edycjach tych prestiżowych zawodów, osiągając wiele znaczących pozycji.

Val di Fiemme/Predazzo 2013	–	31. (K-95), 20. (K-120)
Falun 2015	–	29. (K-120)
Lahti 2017	–	8. (K-90), 8. (K-116)
Seefeld/Innsbruck 2019	–	12. (K-120), złoty medal (K-99)
Oberstdorf 2021	–	5. (K-95), 15. (K-120)
Planica 2023	–	5. (K-95), brązowy medal (K-125)

Drużynowo

Dawid Kubacki nie tylko w indywidualnych zmaganiach, ale również w konkurencjach drużynowych, odniósł szereg sukcesów. Zespół skoczków reprezentujący Polskę często stawał na podium, co świadczy o wysokim poziomie współpracy w zespole.

Val di Fiemme/Predazzo 2013	–	brązowy medal (K-120)
Lahti 2017	–	złoty medal (K-116)
Seefeld/Innsbruck 2019	–	4. miejsce (K-120), 6. miejsce (drużyna mieszana/K-99)
Oberstdorf 2021	–	6. miejsce (drużyna mieszana/K-95), brązowy medal (K-120)
Planica 2023	–	4. miejsce (K-125)

Starty D. Kubackiego na mistrzostwach świata – szczegółowo

Analiza startów Dawida Kubackiego na mistrzostwach świata obejmuje szczegółowe dane dotyczące poszczególnych zawodów. Wyniki te są istotnym materiałem, który pozwala na ocenę postępów skoczka oraz jego miejsca w historii tego sportu.

Pozycja	Data	Rok	Miasto	Skocznia	Punkt K	HS	Typ Konkursu	Skok 1	Skok 2	Wynik	Strata	Zwycięzca
31.	23 lutego	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	indywidualny	93,5 m	–	103,4 pkt	149,0 pkt	Anders Bardal
20.	28 lutego	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	indywidualny	126,5 m	126,0 m	265,3 pkt	30,5 pkt	Kamil Stoch
3.	2 marca	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	drużynowy	126,0 m	128,0 m	1121,0 pkt (276,2 pkt)	14,9 pkt	Austria
29.	26 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	indywidualny	115,5 m	115,5 m	188,7 pkt	80,0 pkt	Severin Freund
8.	25 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywidualny	96,5 m	93,5 m	251,5 pkt	19,3 pkt	Stefan Kraft
8.	2 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	indywidualny	128,5 m	123,0 m	263,8 pkt	15,5 pkt	Stefan Kraft
1.	4 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	drużynowy	129,0 m	119,5 m	1104,2 pkt (267,6 pkt)	–
12.	23 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	indywidualny	128,5 m	125,5 m	240,2 pkt	39,2 pkt	Markus Eisenbichler
4.	24 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	drużynowy	127,0 m	126,5 m	909,1 pkt (237,6 pkt)	78,4 pkt	Niemcy
1.	1 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	indywidualny	93,0 m	104,5 m	218,3 pkt	–
6.	2 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	drużyna mieszana	112,0 m	110,0 m	914,9 pkt (265,4 pkt)	97,3 pkt	Niemcy
5.	27 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	indywidualny	102,0 m	99,0 m	257,1 pkt	11,7 pkt	Piotr Żyła
6.	28 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	drużyna mieszana	97,0 m	103,0 m	837,6 pkt (259,9 pkt)	163,2 pkt	Niemcy
15.	5 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywidualny	130,5 m	119,0 m	235,8 pkt	40,7 pkt	Stefan Kraft
3.	6 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	drużynowy	131,0 m	127,5 m	1031,2 pkt (257,3 pkt)	15,4 pkt	Niemcy
5.	25 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	indywidualny	97,0 m	102,0 m	256,9 pkt	4,9 pkt	Piotr Żyła
3.	3 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	indywidualny	129,0 m	135,0 m	276,2 pkt	11,3 pkt	Timi Zajc
4.	4 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	drużynowy	137,0 m	128,5 m	1129,1 pkt (291,0 pkt)	49,8 pkt	Słowenia

Mistrzostwa świata w lotach

Indywidualnie

W rozgrywkach mistrzostw świata w lotach narciarskich Dawid Kubacki zrealizował szereg znaczących osiągnięć. Poniżej przedstawiono jego wyniki w konkurencjach indywidualnych.

2016 Tauplitz		15. pozycja
2018 Oberstdorf		10. pozycja
2020 Planica		15. pozycja
2024 Tauplitz		24. pozycja

Jak widać, wyniki Dawida w poszczególnych edycjach zawodów wykazują rozwój oraz różnorodność osiąganych lokat.

Drużynowo

W odniesieniu do drużynowych zmagań, Dawid również odniósł znaczące sukcesy, w tym zdobycie medali. Poniżej zestawiono jego rezultaty w rywalizacji drużynowej podczas mistrzostw świata.

2016 Tauplitz		5. lokata
2018 Oberstdorf		brązowy medal
2020 Planica		brązowy medal
2022 Vikersund		5. lokata
2024 Tauplitz		8. lokata

Wyniki te podkreślają nie tylko jego indywidualne umiejętności, ale także zdolność do efektywnej współpracy z zespołem.

Starty D. Kubackiego na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

W celu uzyskania szczegółowych informacji na temat wszystkich startów Dawida Kubackiego w mistrzostwach świata w lotach narciarskich, przedstawiamy poniżej szczegółowe zestawienie jego wyników na przestrzeni lat.

Lp.	Data	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Typ Konkursu	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Łączna Nota	Strata	Zwycięzca
15.	15–16 stycznia	2016	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-225	indywid.	208,0 m	200,5 m	206,5 m	–	519,1 pkt	121,0 pkt	Peter Prevc
5.	17 stycznia	2016	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-225	druż.	166,0 m		190,0 m		1211,9 pkt (266,0 pkt)	255,8 pkt	Norwegia
10.	19–20 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	indywid.	207,5 m	208,0 m	215,5 m	–	589,8 pkt	62,1 pkt	Daniel-André Tande
3.	21 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	druż.	204,5 m		221,5 m		1592,1 pkt (400,5 pkt)	70,1 pkt	Norwegia
15.	11–12 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	indywid.	219,0 m	215,5 m	211,0 m	196,0 m	754,4 pkt	122,8 pkt	Karl Geiger
3.	13 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	druż.	211,0 m		209,0 m		1665,5 pkt (393,0 pkt)	62,2 pkt	Norwegia
5.	13 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	druż.	213,0 m		212,0 m		1495,8 pkt (373,1 pkt)	215,7 pkt	Słowenia
24.	26–27 stycznia	2024	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-235	indywid.	205,5 m	203,0 m	183,5 m	–	529,7 pkt	117,7 pkt	Stefan Kraft
8.	28 stycznia	2024	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-235	druż.	206,5 m		195,0 m		1279,1 pkt (349,4 pkt)	336,3 pkt	Słowenia

Analizując te dane, można zauważyć pozwalające na pełniejsze zrozumienie ewolucji i postępów, jakie osiągał na przestrzeni kariery.

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

W ramach swojej kariery, Dawid Kubacki brał udział w licznych zawodach mistrzostw świata juniorów, gdzie zdobył doświadczenie i umiejętności, które zaowocowały w późniejszych latach. Poniżej przedstawione są jego osiągnięcia indywidualne.

2006 Kranj	–	Miejsce 42
2009 Szczyrbskie Jezioro	–	Miejsce 33
2010 Hinterzarten	–	Miejsce 31

Drużynowo

Oprócz startów indywidualnych, Dawid Kubacki brał również udział w zawodach drużynowych, do których przystępował z zaangażowaniem i determinacją, co przynosiło rezultaty. Oto wyniki, które uzyskał w rywalizacji zespołowej.

2006 Kranj	–	7. pozycja
2010 Hinterzarten	–	5. pozycja

Starty D. Kubackiego na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Zawody te charakteryzują się wysokim poziomem sportowym, a Dawid Kubacki miał okazję pokazać swoje umiejętności na różnych obiektach skoków. Szczegółowe zestawienie jego startów znajduje się w poniższej tabeli, gdzie przedstawiono każdy z jego występów.

Lp.	Data	Rok	Miejscowość	Obiekt	Punkt K	HS	Typ konkursu	Wynik 1	Wynik 2	Ocena	Różnica	Zwycięzca
42.	2 lutego	2006	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	indywid.	87,0 m	–	86,1 pkt	173,5 pkt	Gregor Schlierenzauer
7.	4 lutego	2006	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	druż.	86,0 m	76,5 m	772,7 pkt (151,5 pkt)	157,9 pkt	Austria
33.	5 lutego	2009	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	HS-100	indywid.	87,0 m	–	106,0 pkt	147,0 pkt	Lukas Müller
31.	28 stycznia	2010	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	indywid.	92,5 m	–	107,5 pkt	175,0 pkt	Michael Hayböck
5.	30 stycznia	2010	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	druż.	91,0 m	94,0 m	916,0 pkt (214,0 pkt)	114,5 pkt	Austria

Igrzyska europejskie

Indywidualnie

W trakcie igrzysk europejskich Dawid Kubacki zaprezentował swoje umiejętności w zawodach indywidualnych, osiągając znaczące wyniki. W 2023 roku, podczas rywalizacji w Krakowie oraz Zakopanem, zajął 10. miejsce w konkursie na skoczni K-95, a na skoczni K-125 zdobył złoty medal.

2023 Kraków/Zakopane

10. pozycja (K-95), złoty medal (K-125)

Drużynowo

W zmaganiach drużynowych Kubacki brał również udział, stając się częścią zespołu mieszanej kategorii, który udało się zająć 5. miejsce w 2023 roku, podczas wydarzenia rozgrywanego w Krakowie i Zakopanem.

2023 Kraków/Zakopane

5. pozycja (drużyna mieszana)

Starty D. Kubackiego na igrzyskach europejskich – szczegółowo

Zarówno w rywalizacji indywidualnej, jak i drużynowej, Dawid Kubacki wykazał się znakomitymi osiągnięciami, które zasługują na szczegółowe przedstawienie. Poniżej znajduje się tabela ze szczegółowymi danymi na temat jego występów w igrzyskach europejskich.

Lp.	Data	Rok	Miasto	Obiekt	Punkt K	HS	Typ	Skok 1	Skok 2	Ocena	Strata	Zwycięzca
10.	29 czerwca	2023	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywid.	95,5 m	101,0 m	241,8 pkt	28,5 pkt	Daniel Tschofenig
5.	29 czerwca	2023	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	druż. miesz.	101,5 m	96,5 m	767,2 pkt (222,8 pkt)	172,1 pkt	Austria
1.	1 lipca	2023	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	139,0 m	134,5 m	279,1 pkt	–

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Rok	Lokalizacja
2009	68.
2010	5.
2011	46.
2012	8.
2013	24.
2014	43.
2015	5.
2016	13.
2017	1.
2018	8.
2019	1.
2020	1.
2021	2.
2022	1.
2023	5.
2024	8.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	1 sierpnia	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	130,0 m	133,0 m	274,9 pkt
2.	8 sierpnia	2015	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	103,5 m	100,5 m	266,5 pkt
3.	15 lipca	2017	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	128,0 m	132,5 m	255,6 pkt
4.	29 lipca	2017	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	105,0 m	104,5 m	283,3 pkt
5.	12 sierpnia	2017	Courchevel	Tremplin Le Praz	K-120	HS-132	133,5 m	127,0 m	274,2 pkt
6.	1 października	2017	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-94	88,5 m	94,5 m	251,9 pkt
7.	3 października	2017	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	140,0 m	130,0 m	262,5 pkt
8.	29 września	2019	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	92,0 m	86,0 m	244,4 pkt
9.	22 sierpnia	2020	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	126,5 m	128,0 m	275,6 pkt
10.	23 sierpnia	2020	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	131,5 m	127,0 m	275,9 pkt
11.	18 lipca	2021	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	128,5 m	128,5 m	264,6 pkt
12.	23 lipca	2022	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	123,5 m	134,5 m	261,3 pkt
13.	25 września	2022	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	94,0 m	93,5 m	265,7 pkt
14.	2 października	2022	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	135,0 m	138,0 m	271,8 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	28 sierpnia	2010	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	128,0 m	131,0 m	270,0 pkt	2.	1,6 pkt	Daiki Itō
2.	29 sierpnia	2010	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	129,0 m	128,5 m	278,0 pkt	2.	4,3 pkt	Kamil Stoch
3.	26 sierpnia	2012	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	113,0 m	127,0 m	229,4 pkt	3.	15,8 pkt	Andreas Wank
4.	1 sierpnia	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	130,0 m	133,0 m	274,9 pkt	1.	–
5.	8 sierpnia	2015	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	103,5 m	100,5 m	266,5 pkt	1.	–
6.	1 października	2016	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-94	91,5 m	91,5 m	247,5 pkt	2.	9,7 pkt	Maciej Kot
7.	15 lipca	2017	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	128,0 m	132,5 m	255,6 pkt	1.	–
8.	29 lipca	2017	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	105,0 m	104,5 m	283,3 pkt	1.	–
9.	12 sierpnia	2017	Courchevel	Tremplin Le Praz	K-120	HS-132	133,5 m	127,0 m	274,2 pkt	1.	–
10.	1 października	2017	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-94	88,5 m	94,5 m	251,9 pkt	1.	–
11.	3 października	2017	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	140,0 m	130,0 m	262,5 pkt	1.	–
12.	23 września	2018	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	98,0 m	98,5 m	261,1 pkt	3.	8,3 pkt	Karl Geiger
13.	21 lipca	2019	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	128,0 m	131,0 m	271,3 pkt	2.	6,6 pkt	Timi Zajc
14.	18 sierpnia	2019	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	138,0 m	134,5 m	250,1 pkt	2.	0,7 pkt	Kamil Stoch
15.	29 września	2019	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	92,0 m	86,0 m	244,4 pkt	1.	–
16.	22 sierpnia	2020	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	126,5 m	128,0 m	275,6 pkt	1.	–
17.	23 sierpnia	2020	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	131,5 m	127,0 m	275,9 pkt	1.	–
18.	17 lipca	2021	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	122,5 m	127,0 m	257,7 pkt	3.	3,5 pkt	Jakub Wolny
19.	18 lipca	2021	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	128,5 m	128,5 m	264,6 pkt	1.	–
20.	23 lipca	2022	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	123,5 m	134,5 m	261,3 pkt	1.	–
21.	24 lipca	2022	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	122,5 m	127,0 m	252,4 pkt	2.	4,2 pkt	Kamil Stoch
22.	25 września	2022	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	94,0 m	93,5 m	265,7 pkt	1.	–
23.	2 października	2022	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	135,0 m	138,0 m	271,8 pkt	1.	–
24.	7 października	2023	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	138,5 m	136,5 m	278,7 pkt	2.	3,7 pkt	Manuel Fettner

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

stawka po zakończeniu LGP 2024

Źródło
2009
_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
				39		22	33		9
2010
_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
6	11	7	5	6	2	2	dq	28	348
2011
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
17	32	15	18	34	40				q	45	43
2012
_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
15	5	6	5	3			19	37	218
2013
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
13	26	6	20							6	116
2014
_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
17	12	32					22	35	45
2015
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
1	1	27	5							8	281
2016
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
22	45	15	5					2	7	186
2017
_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
1	1	1					1	1	500
2018
_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
4	10	5				4	3	10	257
2019
_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
2			2			1	5	305
2020
_	_	punkty
1	1	200
2021
_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
3	1					8	4	242
2022
_	_	_	_	_	_	punkty
1	2			1	1	380
2023
_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
		12	11			7	7	2	198
2024
_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
13	7	9	14			9	6	28	175
Legenda
1234-1011-30poniżej 30 dq – dyskwalifikacja q – dyskwalifikacja w kwalifikacjach q – zawodnik nie zakwalifikował się – – zawodnik nie wystartował

Zwycięstwa w konkursach drużynowych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Skok 1	Skok 2	Nota
1	7 sierpnia	2010	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	druż.	102,0 m	103,5 m	1001,7 pkt (252,7 pkt)
2	2 sierpnia	2013	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	123,5 m	124,5 m	1058,4 pkt (251,4 pkt)
3	25 lipca	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	125,0 m	124,5 m	1061,5 pkt (251,6 pkt)
4	31 lipca	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	125,5 m	133,5 m	1042,7 pkt (266,3 pkt)
5	14 lipca	2017	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	130,0 m	133,5 m	994,7 pkt (263,1 pkt)
6	21 lipca	2018	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	128,0 m	131,0 m	1073,3 pkt (268,2 pkt)
7	20 lipca	2019	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	131,5 m	128,5 m	1094,1 pkt (287,8 pkt)

Miejsca na podium w konkursach drużynowych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	7 sierpnia	2010	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	druż.	102,0 m	103,5 m	1001,7 pkt (252,7 pkt)	1.	–
2.	6 sierpnia	2011	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	druż.	94,0 m	98,0 m	995,8 pkt (234,4 pkt)	2.	25,5 pkt	Austria
3.	20 lipca	2012	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	123,5 m	–	477,9 pkt (120,9 pkt)	2.	1,2 pkt	Słowenia
4.	2 sierpnia	2013	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	123,5 m	124,5 m	1058,4 pkt (251,4 pkt)	1.	–
5.	25 lipca	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	125,0 m	124,5 m	1061,5 pkt (251,6 pkt)	1.	–
6.	31 lipca	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	125,5 m	133,5 m	1042,7 pkt (266,3 pkt)	1.	–
7.	7 sierpnia	2015	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	druż.	99,0 m	98,5 m	968,7 pkt (249,5 pkt)	2.	64,3 pkt	Niemcy
8.	14 lipca	2017	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	130,0 m	133,5 m	994,7 pkt (263,1 pkt)	1.	–
9.	21 lipca	2018	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	128,0 m	131,0 m	1073,3 pkt (268,2 pkt)	1.	–
10.	20 lipca	2019	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	131,5 m	128,5 m	1094,1 pkt (287,8 pkt)	1.	–
11.	17 sierpnia	2019	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	druż.	136,5 m	142,0 m	951,1 pkt (272,8 pkt)	2.	10,8 pkt	Japonia

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

stawka po zakończeniu LGP 2024

Źródło
2010									_
									1
2011								_	_
								6	2
2012							_	_	_
							2	–	–
2013							_	_	_
							–	1	–
2014									_
									1
2015								_	_
								1	2
2016									_
									6
2017									_
									1
2018								_	_
								1	–
2019							_	_	_
							1	–	2
2024									_
									8
Legenda
1234-8poniżej 8 – brak startu

Turniej Czterech Narodów

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Rok	Lokalizacja
2010	8.

Lotos Poland Tour

Rok	Lokalizacja
2011	23.

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2006/2007	122.
2008/2009	99.
2009/2010	25.
2010/2011	82.
2011/2012	66.
2014/2015	8.
2015/2016	27.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień miesiąca	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok pierwszy	Skok drugi	Nota końcowa	Uwagi
1.	31 stycznia	2015	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	125,0 m	124,5 m	260,3 pkt	–
2.	7 marca	2015	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	100,5 m	104,0 m	245,3 pkt	–

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	11 stycznia	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	125,5 m	–	125,0 pkt	3.	1,1 pkt	Maciej Kot
2.	31 stycznia	2015	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	125,0 m	124,5 m	260,3 pkt	1.	–
3.	1 lutego	2015	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	126,0 m	129,5 m	267,9 pkt	3.	0,4 pkt	Atle Pedersen Rønsen
4.	7 marca	2015	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	100,5 m	104,0 m	245,3 pkt	1.	–
5.	8 marca	2015	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	103,5 m	102,0 m	248,5 pkt	3.	5,6 pkt	Daniel-André Tande
6.	27 grudnia	2015	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	131,0 m	131,0 m	269,5 pkt	2.	14,7 pkt	Clemens Aigner
7.	10 stycznia	2016	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-125	HS-140	129,5 m	133,5 m	264,9 pkt	2.	0,5 pkt	Thomas Hofer

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

aktualny stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło
Sezon 2006/2007
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
																							26	5
Sezon 2007/2008
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
														42	53	62												0
Sezon 2008/2009
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
						40	45			25	18	29							67	59			36	36					10	55			47
Sezon 2009/2010
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
25	24	41	23	17	12	45	37	9	9	14					5	4	25	25			54			26	14	263
Sezon 2010/2011
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
														–	22	45	13	30					36	47			25	22	45
Sezon 2011/2012
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
								51	37						30	38	22	48	43	34	14	14	17	28	30	38	64
Sezon 2014/2015
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
					10	3						1	3									1	3	5	16	466
Sezon 2015/2016
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
					2	4	5	2																				255
Legenda
1234-1011-30poniżej 30 dq – dyskwalifikacja – – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

W analizie regionalnych osiągnięć Dawida Kubackiego w Letnim Pucharze Kontynentalnym, kluczowe są wyniki z poszczególnych lat. W poniższej tabeli przedstawiono jego miejsca w klasyfikacji generalnej w różnych sezonach.

Rok	Pozycja
2008	35.
2009	22.
2010	23.
2011	22.
2012	8.
2014	39.
2015	2.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

W ciągu swojej kariery sportowej, Kubacki zdołał odnotować kilka znaczących triumfów w indywidualnych zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego. Poniższa tabela przedstawia szczegóły dotyczące jego zwycięstw.

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1	4 lipca	2015	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	109,5 m	112,5 m	292,9 pkt
2	5 lipca	2015	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	107,0 m	111,5 m	246,3 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

Oprócz zwycięstw, zawodnik zajmował także liczne miejsca na podium w rywalizacjach indywidualnych. Status na podium jest dowodem jego wysokich umiejętności skoków narciarskich oraz nieustannej determinacji.

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	5 września	2009	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS 140	132,5 m	130,0 m	252,5 pkt	2.	2,1 pkt	Kim Hyun-ki
2.	2 lipca	2010	Kranj	Bauhenk	K-100	HS 109	105,0 m	105,5 m	249,9 pkt	3.	7,8 pkt	Andreas Strolz
3.	10 lipca	2010	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-125	HS 140	126,5 m	131,5 m	240,9 pkt	3.	18,3 pkt	Kamil Stoch
4.	2 lipca	2011	Kranj	Bauhenk	K-100	HS 109	104,5 m	105,5 m	247,5 pkt	3.	7,8 pkt	Robert Kranjec
5.	30 czerwca	2012	Stams	Brunnentalschanzen	K-105	HS 115	103,5 m	110,0 m	233,3 pkt	2.	1,3 pkt	Mackenzie Boyd-Clowes
6.	1 lipca	2012	Stams	Brunnentalschanzen	K-105	HS 115	106,0 m	113,0 m	241,2 pkt	3.	9,0 pkt	Lukas Müller
7.	15 lipca	2012	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS 140	126,0 m	130,5 m	224,0 pkt	3.	11,7 pkt	Anders Jacobsen
8.	4 lipca	2015	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	109,5 m	112,5 m	292,9 pkt	1.	–
9.	5 lipca	2015	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	107,0 m	111,5 m	246,3 pkt	1.	–
10.	3 października	2015	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	129,5 m	137,5 m	274,1 pkt	3.	16,0 pkt	Daniel-André Tande

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

Mając na uwadze całokształt startów, warto zwrócić uwagę na konkretne wyniki z różnych konkursów Letniego Pucharu Kontynentalnego. Stan po zakończeniu rozgrywek w 2024 roku ilustruje poniższa tabela.

Źródło
2007
_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
	36	40							0
2008
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
			16	27	14	28	32	27	13	20	75
2009
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
							18	2	11	24	124
2010
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
3	11	16	20	3											170
2011
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
3	9					12	24	63	37	118
2012
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
2	3	23	dq	8	3									240
2014
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
		5	6											85
2015
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
1	1							5	4	7	9	3	10	446
Legenda
1234-1011-30poniżej 30  dq – dyskwalifikacja – – zawodnik nie wystartował

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Rok	Pozycja
2005/2006	142.
2006/2007	23.
2007/2008	15.
2008/2009	4.
2009/2010	33.

Warto zaznaczyć, że przez lata udziału w FIS Cupie, Dawid Kubacki osiągnął różne miejsca w klasyfikacji generalnej, co jest odzwierciedleniem jego progresu oraz umiejętności. Od debiutanckiego sezonu 2005/2006, gdy zajął 142. miejsce, po kolejne lata z coraz lepszymi wynikami, jak 4. miejsce w sezonie 2008/2009.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

LP.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1	20 grudnia	2008	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	HS-100	89,5 m	98,0 m	241,5 pkt

Na przestrzeni lat, Dawid nie tylko brał udział w zawodach, ale i odnosił sukcesy, zdobywając pierwsze miejsca. Jego osiągnięcia są dowodem na determinację i ciężką pracę.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	22 sierpnia	2008	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	101,0 m	100,0 m	251,5 pkt	3.	10,0 pkt	Sebastian Colloredo
2.	23 sierpnia	2008	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	102,5 m	101,5 m	258,5 pkt	3.	8,0 pkt	Thomas Thurnbichler
3.	20 grudnia	2008	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	HS-100	89,5 m	98,0 m	241,5 pkt	1.	–
4.	7 sierpnia	2009	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	101,5 m	100,0 m	251,5 pkt	3.	1,0 pkt	Jakub Kot
5.	8 sierpnia	2009	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	101,0 m	103,0 m	258,0 pkt	3.	5,0 pkt	Roland Müller

Podium jest miarą sukcesu w skokach narciarskich. Wiele razy Dawid znalazł się w tej wyjątkowej grupie zawodników, co znacznie podniosło jego prestiż wśród skoczków.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło
Sezon 2005/2006
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
–	–	–	33	–	–	–	–	–	–	–	22	–	28	31	–	–	–	–	–	14	30
Sezon 2006/2007
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
11	–	–	–	–	–	–	–	–	–	12	16	13	21	17	105
Sezon 2007/2008
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
–	–	25	13	–	–	20	17	–	–	10	9	6	14	–	–	–	–	33	9	–	–	–	–	–	193
Sezon 2008/2009
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
–	–	6	12	3	3	–	–	1	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	282
Sezon 2009/2010
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
–	3	3	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	120
Legenda
1234-1011-30poniżej 30 dq – dyskwalifikacja – – zawodnik nie wystartował

Ostateczne wyniki sezonu pokazują, jak wiele emocji dostarczyły konkursy, na których Dawid wielokrotnie dał z siebie wszystko, aby osiągnąć jak najlepsze rezultaty.

Mistrzostwa Polski

Zimowe mistrzostwa Polski seniorów w skokach narciarskich (indywidualnie)

W dniu zakończenia sezonu 2023/2024 przygotowano szczegółowe zestawienie wyników, które odzwierciedla wysoki poziom rywalizacji w dziedzinie skoków narciarskich. Dane te są wynikiem starannej analizy przeprowadzonej na podstawie zebranych informacji.

Lp.	Data	Rok	Miejscowość	Nazwa skoczni	Punkt K	HS	Typ konkursu	Skok 1	Skok 2	Łączna nota	Strata	Zwycięzca
16	25 lutego	2006	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywidualny	109,5 m	111,5 m	187,3 pkt	91,6 pkt	Robert Mateja
27	26 lutego	2006	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywidualny	73,5 m	69,0 m	162,5 pkt	87,0 pkt	Adam Małysz
16	26 grudnia	2007	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywidualny	116,5 m	116,0 m	209,5 pkt	55,9 pkt	Kamil Stoch
18	18 marca	2008	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywidualny	111,5 m	106,5 m	180,0 pkt	93,7 pkt	Adam Małysz
12	20 marca	2008	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywidualny	83,5 m	85,5 m	222,5 pkt	37,0 pkt	Adam Małysz
14	14 lutego	2009	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywidualny	105,0 m	101,0 m	158,3 pkt	73,1 pkt	Kamil Stoch
4	26 grudnia	2010	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywidualny	110,5 m	124,0 m	218,1 pkt	54,5 pkt	Adam Małysz
9	19 lutego	2011	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywidualny	93,0 m	93,5 m	223,5 pkt	35,0 pkt	Kamil Stoch
7	26 grudnia	2011	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywidualny	119,5 m	114,0 m	227,7 pkt	61,5 pkt	Kamil Stoch
3	25 marca	2012	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywidualny	120,5 m	131,5 m	251,1 pkt	34,8 pkt	Kamil Stoch
10	27 marca	2013	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywidualny	120,5 m	131,0 m	266,1 pkt	50,7 pkt	Maciej Kot
4	23 grudnia	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywidualny	115,0 m	120,0 m	217,0 pkt	38,1 pkt	Piotr Żyła
9	24 marca	2015	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywidualny	129,5 m	104,0 m	235,8 pkt	74,3 pkt	Kamil Stoch
4	22 marca	2016	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywidualny	133,0 m	127,0 m	263,0 pkt	10,4 pkt	Maciej Kot
2	23 marca	2016	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	drużynowy	139,0 m	137,5 m	954,4 pkt (283,7 pkt)	8,2 pkt	AZS Zakopane
2	26 grudnia	2016	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywidualny	124,0 m	138,0 m	270,1 pkt	3,3 pkt	Piotr Żyła
4	26 grudnia	2017	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywidualny	108,0 m	124,0 m	219,3 pkt	35,0 pkt	Stefan Hula
2	26 grudnia	2018	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywidualny	136,0 m	119,0 m	299,4 pkt	31,6 pkt	Kamil Stoch
2	22 grudnia	2020	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywidualny	126,0 m	–	151,7 pkt	4,6 pkt	Tomasz Pilch
5	23 grudnia	2021	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywidualny	133,5 m	132,0 m	290,8 pkt	22,5 pkt	Kamil Stoch

Każdy z zawodników pochwalić może się swoimi osiągnięciami, które determinuje nie tylko dni rywalizacji, ale również emocje z nimi związane.

Letnie mistrzostwa Polski seniorów w skokach narciarskich

W odpowiedzi na zakończenie sezonu letniego 2024, również przygotowano kompendium związanych z nim wyników. To ważne wydarzenie w kalendarzu sportowym, które co roku przyciąga wielu miłośników skoków, a także uczestników do rywalizacji na najwyższym poziomie.

Lp.	Data	Rok	Miasto	Skocznia	Punkt K	HS	Typ	Skok 1	Skok 2	Wynik	Strata	Zwycięzca
21.	15 października	2005	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywidualny	106,0 m	105,0 m	166,3 pkt	110,9 pkt	Adam Małysz
39.	14 października	2006	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywidualny	93,0 m	–	58,4 pkt	203,4 pkt	Adam Małysz
46.	15 października	2006	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywidualny	67,0 m	–	72,0 pkt	188,0 pkt	Adam Małysz
18.	13 października	2007	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywidualny	115,0 m	104,0 m	184,2 pkt	87,7 pkt	Adam Małysz
21.	14 października	2007	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywidualny	74,5 m	77,0 m	185,0 pkt	68,0 pkt	Adam Małysz
4.	28 września	2008	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	drużynowy	130,0 m	119,5 m	790,4 pkt (246,1 pkt)	186,9 pkt	TS Wisła Zakopane
7.	10 października	2009	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywidualny	85,0 m	82,0 m	221,5 pkt	24,5 pkt	Adam Małysz
5.	11 października	2009	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywidualny	124,5 m	122,0 m	239,7 pkt	25,0 pkt	Adam Małysz
4.	23 lipca	2010	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywidualny	97,0 m	95,0 m	233,5 pkt	29,0 pkt	Adam Małysz
3.	24 lipca	2010	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	drużynowy	98,5 m	91,5 m	846,5 pkt (227,5 pkt)	120,0 pkt	AZS Zakopane
4.	25 lipca	2010	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywidualny	124,5 m	124,0 m	244,8 pkt	34,1 pkt	Adam Małysz
9.	17 września	2011	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywidualny	123,5 m	107,5 m	208,3 pkt	45,1 pkt	Kamil Stoch
4.	2 września	2012	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywidualny	123,0 m	120,5 m	233,3 pkt	22,5 pkt	Maciej Kot
1.	1 września	2013	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywidualny	101,0 m	104,5 m	266,5 pkt	–
3.	8 września	2013	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywidualny	125,5 m	126,5 m	256,6 pkt	11,2 pkt	Jan Ziobro
6.	19 lipca	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywidualny	125,5 m	125,0 m	246,9 pkt	32,7 pkt	Kamil Stoch
2.	20 lipca	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	drużynowy	124,0 m	132,5 m	914,3 pkt (260,2 pkt)	12,2 pkt	AZS Zakopane
5.	11 października	2014	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywidualny	100,0 m	96,5 m	242,0 pkt	34,0 pkt	Piotr Żyła
1.	18 lipca	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywidualny	132,5 m	127,0 m	266,6 pkt	12,2 pkt	–
1.	9 października	2015	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywidualny	101,5 m	107,0 m	268,5 pkt	–
2.	10 października	2015	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	drużynowy	103,0 m	104,0 m	950 pkt (268,0 pkt)	10,0 pkt	AZS Zakopane
1.	27 października	2018	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywidualny	135,5 m	136,5 m	320,6 pkt	–
3.	12 października	2019	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	drużynowy	89,0 m	–	462,4 pkt (127,8 pkt)	37,4 pkt	AZS Zakopane
4.	12 października	2019	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywidualny	96,5 m	98 m	251,4 pkt	15,0 pkt	Piotr Żyła
1.	17 października	2020	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	indywidualny	98,5 m	98,0 m	262,7 pkt	–
3.	18 października	2020	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	drużynowy	103,0 m	104,5 m	893,5 pkt (267,0 pkt)	145,0 pkt	WSS Wisła
3.	28 października	2021	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywidualny	100,0 m	104,0 m	268,2 pkt	11,0 pkt	Piotr Żyła
2.	29 października	2021	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	drużynowy	101,0 m	100,5 m	943,5 pkt (254,0 pkt)	47,5 pkt	WSS Wisła
1.	18 października	2022	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywidualny	105,5 m	108,5 m	309,3 pkt	–
1.	19 października	2022	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	drużynowy	99,0 m	101,5 m	947,1 pkt (253,3 pkt)	–	TS Wisła Zakopane
1.	21 października	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	indywidualny	102,5 m	106,5 m	297,6 pkt	–
2.	22 października	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	drużynowy	97,0 m	104,5 m	1106,2 pkt (310,9 pkt)	31,3 pkt	WSS Wisła
3.	18 października	2024	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywidualny	98,5 m	98,5 m	255,2 pkt	19,0 pkt	Klemens Joniak
3.	19 października	2024	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	drużynowy	101,5 m	103,0 m	870,5 pkt (259,5 pkt)	111,5 pkt	WSS Wisła

Wyniki mieszczą w sobie nie tylko dane, ale także historię osiągnięć, które mogą stanowić inspirację dla przyszłych skoczków.

Rekordy skoczni

Dawid Kubacki, urosł w siłę dzięki swoim osiągnięciom w skokach narciarskich, zyskując uznanie jako jeden z najlepszych skoczków w historii. Jego rekordy skoczni są dowodem na jego talent i ciężką pracę w tym sporcie. Poniżej znajduje się zestawienie najważniejszych rekordów, które zdobył na różnych skoczniach.

Data	Miejsce	Skocznia	Punkt K	HS	Odległość	Uwagi	Źródło
6 stycznia 2019	Bischofshofen	Paul-Ausserleitner-Schanze	K-125	HS 142	145 m	Rekord oficjalny według FIS	_
19 stycznia 2019	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS 140	143,5 m	Nieaktualny	_
2 marca 2019	Seefeld in Tirol	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS 109	112 m	Nieaktualny	_
1 stycznia 2021	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-125	HS 142	144 m	Aktualny	_

Rekordy te są ważnym elementem jego kariery i mogą być inspiracją dla przyszłych pokoleń skoczków oraz wszystkich sportowców.

Odznaczenia

W życiu Dawida Kubackiego nastąpiło wiele znaczących momentów, które zostały uhonorowane różnymi odznaczeniami. W 2017 roku otrzymał Złotą Odznakę Honorową Województwa Małopolskiego, znaną również jako Krzyż Małopolski, za swoje osiągnięcia w skokach narciarskich.

Również w uznaniu jego wkładu w polski sport, został odznaczony przez Polski Komitet Olimpijski złotym medalem „Za zasługi dla polskiego ruchu olimpijskiego”, co podkreśla jego wpływ na rozwój aktywności fizycznej w kraju.

Nie bez znaczenia jest także dokonań w 2019 roku, kiedy to, na mocy postanowienia prezydenta RP Andrzeja Dudy, został uhonorowany Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. To prestiżowe odznaczenie przyznano mu za wybitne osiągnięcia sportowe oraz działalność na rzecz propagowania kultury fizycznej w Polsce. Uroczystość wręczenia miała miejsce 21 września 2019 roku podczas gali z okazji 100-lecia Polskiego Związku Narciarskiego (PZN).

Życie prywatne

W dniu 1 maja 2019 roku Dawid Kubacki wstąpił w związek małżeński z Martą Majcher, którą poznał podczas swoich studiów na Akademii Wychowania Fizycznego w Katowicach.

Para jest dumnymi rodzicami dwóch córek: Zuzanny, która przyszła na świat 29 grudnia 2020 roku, oraz Mai, urodzonej 6 stycznia 2023 roku.

Kubacki wyraża również głębokie przywiązanie do swojego światopoglądu. Przed każdym skokiem oddaje cześć Bogu, wykonując znak krzyża.

---

Oceń: Dawid Kubacki

---