Justyn Szaflarski OFM, urodzony 14 lutego 1821 roku w Nowym Targu, to postać znacząca w historii polskiego duchowieństwa. Jako członek zakonu bernardynów, przez całe swoje życie był oddanym sługą Kościoła rzymskokatolickiego.
Jego życie zakończyło się 13 listopada 1901 roku we Lwowie, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w społeczności religijnej oraz w sercach wielu wiernych.
Życiorys
Justyn Szaflarski przyszedł na świat 14 lutego 1821 roku w Nowym Targu. W jego rodzinnym mieście zdobył wykształcenie w szkołach ludowych, a następnie ukończył gimnazjum w Podolińcu. W roku 1843 zdecydował się na wstąpienie do zakonu bernardynów, przyjmując życie klasztorne w Leżajsku. Kontynuował swoją edukację, kończąc studia filozoficzne w Tarnopolu oraz kształcenie teologiczne na Uniwersytecie Lwowskim. W 1847 roku przyjął sakrament święceń.
W trakcie swojej kariery kapłańskiej, Justyn pełnił szereg różnych ról, takich jak wikariusz, gwardian, definitor, kustosz, komisarz, wizytator oraz prowincjał prowincji ojców bernardynów. Zasłynął również jako kaznodzieja generalny. Jego działalność obejmowała przełożenie klasztorów w miejscowościach takich jak Gwoździec, Sambor, Lwów i Sokal. Od 1885 był związany z parafią Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Rzeszowie, a pod koniec lat 90. XX wieku pracował w Krakowie. Justyn również sprawował funkcję proboszcza największej parafii św. Andrzeja we Lwowie.
W swojej karierze zakonniczej dwukrotnie pełnił obowiązki prowincjała zakonu, po raz pierwszy od 31 maja 1879 do 1882 roku. 15 września 1885 roku został wybrany kustoszem prowincji lwowskiej. W roku 1897 celebrował swoją sekundycję kapłańską, co stanowiło ważny moment w jego życiu.
W 1847 roku, w koszarach Żółkowskich, odwiedzał i wspierał Polaków przetrzymywanych w więzieniu, co określa go jako osobę o głębokim poczuciu odpowiedzialności za innych. O Justynie Szaflarskim pisał Jan Lam, m.in. w swoim dziele zatytułowanym *Z dni trwogi*.
Justyn zmarł 13 listopada 1901 roku we Lwowie. Jego ciała zostało złożone na Cmentarzu Łyczakowskim, który jest znanym miejscem pochówku wielu zasłużonych osobistości tego regionu.
Przypisy
- Innocenty Marek Rusecki. Ojciec Stefan Antoni Podworski OFM – duszpasterz (1854–1913). „Łódzkie Studia Teologiczne”. 23, s. 111, 2014.
- a b c d e f g h i j k l Karta żałobna. Ksiądz Justyn Szaflarski. „Głos Narodu Ilustrowany”. 2, s. 10, 11.01.1902 r.
- a b c Kronika. Zmarli. † Ks. Justyn Szaflarski. „Głos Rzeszowski”. 46, s. 158-159, 17.11.1901 r.
- a b c „Gazeta Lwowska”. 263, 15.11.1901 r.
- a b c d e f Kapłani jubilaci. Justyn Szaflarski. „Głos Św. Antoniego z Padwy”. 5, s. 158-160, 08.1897 r.
- Lwów. „Echo Trzeciego Zakonu Św. o. Franciszka”. 4, s. 215, 10.1885 r.
- Lwów. „Echo Trzeciego Zakonu Św. o. Franciszka”. 4, s. 214, 10.1885 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Paweł Łukaszka | Józef Kaczmarczyk (duchowny) | Antoni AntałkiewiczOceń: Justyn Szaflarski