Józef Słowakiewicz

W latach 1963-1977 był zawodnikiem Podhala Nowy Targ, z roczną przerwą na służbę wojskową, którą spędził reprezentując Legię Warszawa. Podczas swojej kariery z drużyną z Nowego Targu zdobył aż osiem tytułów mistrza Polski w latach 1966, 1969 oraz od 1971 do 1976, a także jeden tytuł wicemistrza w 1970 roku. Jego statystyki w 1 lidze są imponujące - zagrał w 468 meczach ligowych, zdobywając 176 bramek.

Po zakończeniu kariery w Podhalu, Słowakiewicz kontynuował grę w klubach austriackich przez kolejne 11 lat, od 1977 do 1988 roku, co dodatkowo poszerzyło jego doświadczenie i umiejętności na arenie międzynarodowej. Jego przygoda z reprezentacją Polski trwała od 1967 do 1974 roku, kiedy to rozegrał 87 meczów, strzelając 26 goli.

Warto również wspomnieć, że w 1972 roku Słowakiewicz uczestniczył w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Sapporo, gdzie polska drużyna zajęła 6. miejsce. Był również kluczowym zawodnikiem na pięciu mistrzostwach świata: w Lublanie w 1969 roku (grupa B - 2. miejsce), w Bernie w 1971 roku (grupa B - 2. miejsce), w Bukareszcie w 1972 roku (grupa B - 1. miejsce), a także w Moskwie i Helsinkach w 1974 roku (grupa A - 5. miejsce). W decydującym meczu o utrzymanie w Grupie A strzelił dwa gole, co świadczy o jego niezłomnym duchu i umiejętnościach.

Słowakiewicz był częścią słynnego ataku w reprezentacji, gdzie wspólnie z Józefem Batkiewiczem oraz Stefanem Chowańcem tworzyli zgrany zespół, który dostarczał wielu emocji fanom hokeja. Co więcej, jego pasja do sportu przekazał również swojemu bratu, Mieczysławowi, który również stał się hokeistą, kontynuując rodzinną tradycję sportową.