Kazimierz Paszucha

---

Życiorys

„Od samego początku lat 30. Kazimierz Paszucha aktywnie zajmował się taternictwem oraz wspinaczką skalną w malowniczej Jurze Krakowsko-Częstochowskiej. Był częścią grupy znanej jako „Pokutnicy”, zrzeszającej pasjonatów wspinaczki z Krakowa. Od roku 1938 należał do Klubu Wysokogórskiego, a od 1945 roku pełnił również rolę ratownika górskiego w Tatrzańskim Ochotniczym Pogotowiu Ratunkowym.

W roku 1937 Paszucha zakończył studia z zakresu chemii na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie podjął pracę w wytwórni farb i lakierów oraz w zakładach winiarskich w Krakowie. Od 1934 roku, aż do wybuchu II wojny światowej, był twórcą wielu nowych, trudnych dróg wspinaczkowych oraz ich wariantów w Tatrach.

W czasie wojny, w latach 1939–40, Paszucha był związany z tajną organizacją Orzeł Biały, a po jej rozpadzie spędzał czas w Tatrach, ukrywając się z Czesławem Łapińskim, który stał się jego stałym partnerem w wspinaczce. W latach 1942–44 wspólnie zrealizowali wiele istotnych osiągnięć w wspinaczce, korzystając z pełnej techniki hakowej. W 1942 roku podczas wspinaczki z Czesławem Łapińskim podjął ryzykowną akcję, usuwając mocowanie swastyki, która była powieszona przez hitlerowców na Mnichu, widocznym z Morskiego Oka. W wyniku silnej wichury znak ten spadł, co mogło zostać uznane za symboliczne zadanie ciosu dla okupantów.

Po zakończeniu II wojny światowej, Paszucha objął kierownictwo schroniska PTT w Starej Roztoce, początkowo współpracując z Kazimierzem Janocikiem, a następnie samodzielnie aż do 1949 roku. W tym czasie dokonał wielu istotnych osiągnięć zarówno zimą, jak i latem. W 1947 roku uczestniczył w wyprawie Klubu Wysokogórskiego w Alpy, która zaowocowała wspięciem się północną ścianą na Petit Dru, wykonanym razem z Łapińskim.

W okresie od 1944 do 1948 roku współredagował taternickie czasopismo „Pokutnik”. Publikował także artykuły w licznych innych czasopismach. Wespół z Adamem Dobrowolskim, stworzył pierwszy polski przewodnik dla wspinaczy skałkowych, zatytułowany Skałki Podkrakowskie. Przewodnik wspinaczkowy, wydany w Warszawie w 1955 roku.

Kazimierz Paszucha znalazł ostatni spoczynek na cmentarzu Batowickim w Krakowie (kw. H-CXLIII-4-3).

Wybrane osiągnięcia wspinaczkowe

Oto niektóre z wybitnych osiągnięć wspinaczkowych Kazimierza Paszuchy, które ukazują jego umiejętności i determinację w odkrywaniu tatrzańskich szczytów:

• 1939 – przebyta droga środkiem południowo-zachodniej ściany Ciężkiej Turni, współpraca z Włodzimierzem Gosławskim oraz Marianem Paullym,
• 1939 – zdobycie drogi wschodnią ścianą Ganku, razem z Gosławskim oraz Paullym,
• 1939 – przejście drogi zachodnią ścianą Pośredniej Śnieżnej Turni, z Gosławskim oraz Paullym,
• 1939 – pierwsze wejście zimowe północno-zachodnią ścianą Galerii Gankowej, z Włodzimierzem Gosławskim,
• 1942 – przebyta droga górną częścią północno-wschodniej ściany Mnicha, w towarzystwie Czesława Łapińskiego,
• 1942 – droga północno-wschodnią ścianą Kazalnicy Mięguszowieckiej, z Łapińskim,
• 1944 – droga środkiem północno-zachodniej ściany Galerii Gankowej, w ramach współpracy z Łapińskim,
• 1946 – pierwsze przejście całej grani głównej Tatr Wysokich od Przełęczy pod Kopą do Liliowego w ciągu 6 dni bez grupy pomocniczej, towarzyszył mu Adam Górka,
• 1948 – pierwsze zimowe przejście fragmentu grani głównej Tatr Zachodnich od Kasprowego Wierchu do Salatyńskiego Wierchu w 3 dni, z Łapińskim,
• 1952 – pierwsze zimowe wejście północną ścianą na Wielki Giewont, z Adamem Dobrowolskim.

---

Oceń: Kazimierz Paszucha

---