Franciszek Pajerski (1891–1931)

Polityka i administracja

Franciszek Pajerski, urodzony 21 października 1891 roku w Nowym Targu, to postać, która odegrała ważną rolę w historii Polski. Jego życie zakończyło się 4 września 1931 roku w Warszawie.

Był to człowiek o wielu talentach: był prawnikiem, urzędnikiem ministerialnym, a także aktywnym działaczem społecznym. Jego działalność obejmowała również publicystykę, gdzie dzielił się swoją wiedzą i doświadczeniem na tematy społeczne i prawne.

Życiorys

Franciszek Pajerski przyszedł na świat 21 października 1891 roku w Nowym Targu, w rodzinie góralskiej, będącej potomkami Piotra i Marianny z Rajskich.

Po ukończeniu Akademii Handlowej w Wiedniu zdobył tytuł doktora praw. Po tym, jak Polska odzyskała niepodległość, wstąpił do Wojska Polskiego. Został odznaczony awansem do stopnia podporucznika rezerwy piechoty, ze starszeństwem datowanym na 1 czerwca 1919 roku.

W latach 1923 i 1924, jako oficer rezerwowy, był przydzielony do 1 Pułku Strzelców Podhalańskich stacjonującego w garnizonie Nowy Sącz. Dzięki swojej pracy został urzędnikiem w służbie państwowej II Rzeczypospolitej i otrzymał powołanie na stanowisko radcy w Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej.

Pajerski nie ograniczał się jedynie do działalności zawodowej, ale także angażował się społecznie. Był aktywnym członkiem Związku Podhalan, pełniąc funkcję sekretarza ogniska warszawskiego ZP. Dodatkowo, zasiadał w Towarzystwie Przyjaciół Bukowiny, gdzie pełnił rolę II sekretarza. W 1925 roku dołączył do powołanego Komitetu Witkiewiczowskiego.

Jego aktywność publicystyczna obejmowała publikacje w takich pismach jak „Ilustrowany Kuryer Codzienny” oraz „Gazeta Robotnicza”. W 1928 roku wystąpił w stacji warszawskiej Polskiego Radia, gdzie wygłosił odczyt na temat Bajek Sabały.

Niestety, Franciszek zmarł 4 września 1931 roku w Warszawie, po opóźnionej operacji związanej z zapaleniem wyrostka robaczkowego. Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu przy kościele Świętej Anny w Nowym Targu.

Warto również wspomnieć, że był bratem Jakuba Pajerskiego, również oficerem Wojska Polskiego.

Przypisy

  1. Jan Gałdyn. Onoby to było – zeby było... Ostatnie słowa śp. Dr. Franciszka Pajerskiego. „Gazeta Podhalańska”, s. 3, nr 44 z 01.11.1931 r.
  2. Z Towarzystwa Przyjaciół Bukowiny. Działalność w roku 1930/31. „Gazeta Podhalańska”, s. 2, nr 41 z 11.10.1931 r.
  3. Co dotąd zdziałał Komitet Witkiewiczowski?. „Barwa i Rysunek”, s. 62, nr 7 z 01.10.1931 r.
  4. Komitet Witkiewiczowski. „Zakopane i Tatry”, s. 30, nr 4 z 16.08.1931 r.
  5. a b Działalność Towarzystwa Przyjaciół Bukowiny w roku 1931/32. „Gazeta Podhalańska”, s. 4, nr 45 z 06.11.1932 r.
  6. Franciszek Pajerski. Około sprawy podhalańskiej. „Gazeta Podhalańska”, s. 2–5, nr 50 z 12.12.1926 r.
  7. A. Łaś. Listy. „Gazeta Podhalańska”, s. 6–7, nr 50 z 12.12.1926 r.
  8. Franciszek Pajerski. Niemieckie ubezpieczenie górnicze a polscy renciści. „Gazeta Robotnicza”, s. 7, nr 283 z 10.12.1927 r.
  9. Radio. Bajki Sabały przez radio. „Kurjer Warszawski”, s. 6, nr 144 z 25.05.1928 r.
  10. Emigracja polska we Francji. „Polak”, s. 2, nr 195 z 27.08.1925 r. Narodowa Partia Robotnicza.
  11. Rocznik Oficerski 1924, s. 518.
  12. Rocznik Oficerski 1923, s. 581.
  13. Rocznik Oficerski 1924, s. 327.
  14. Rocznik Oficerski 1923, s. 378.
  15. M.P. z 1930 r. nr 116, poz. 171 „za zasługi na polu organizacji i rozwoju sportu narciarskiego oraz około organizacji międzynarodowych zawodów narciarskich w r. 1929”.

Oceń: Franciszek Pajerski (1891–1931)

★★★★★
Średnia ocena:5 Liczba ocen:10