Jakub Pajerski


Jakub Pajerski to postać o niezwykle bogatym życiorysie, który pozostawił trwały ślad w historii Polski. Urodził się 5 lipca 1895 roku w Nowym Targu, gdzie spędził również większość swojego życia.

Jako podpułkownik intendent, Pajerski miał wyższe studia wojskowe, co świadczy o jego zaawansowanej wiedzy z zakresu logistyki wojskowej. Jego osiągnięcia nie ograniczały się jedynie do obszaru wojskowości, gdyż był także aktywnym d działaczem niepodległościowym, zaangażowanym w walkę o wolność kraju.

W jego karierze zawodowej istotnym momentem było uzyskanie Orderu Virtuti Militari, co jest najwyższym odznaczeniem wojskowym w Polsce, przyznawanym za heroizm na polu bitwy. To wyróżnienie potwierdza nie tylko jego oddanie, ale także niezwykłe zasługi na rzecz ojczyzny.

Jakub Pajerski zmarł w 1956 roku w swoim rodzinnym mieście, pozostawiając po sobie pamięć o bohaterskich czynach i wielkim patriotyzmie.

Życiorys

Jakub Pajerski przyszedł na świat 5 lipca 1895 roku w Nowym Targu, który w owym czasie był miastem powiatowym w Królestwie Galicji i Lodomerii. Urodził się w rodzinie Bartłomieja i Anny z Watychowiczów, a jego rodzeństwo obejmowało starszego brata Franciszka (1891–1931), który zasłynął jako prawnik oraz urzędnik i działacz społeczny.

W obliczu wybuchu I wojny światowej, Jakub wstąpił do Legionów Polskich i za swoje bohaterstwo został odznaczony Orderem Virtuti Militari. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, został przyjęty do Wojska Polskiego. W dniu 17 października 1919 roku, pełniąc służbę w Departamencie Gospodarczym Ministerstwa Spraw Wojskowych jako podoficer gospodarczy byłych Legionów Polskich, mianowano go podporucznikiem gospodarczym z datą 1 listopada 1919 roku. Wziął również udział w wojnie polsko-bolszewickiej.

3 maja 1922 roku był poddany weryfikacji i przyznano mu stopień kapitana z datą starszeństwa 1 czerwca 1919 roku oraz 58. lokatą w korpusie oficerów administracji, dział gospodarczy. Jego macierzystym oddziałem był Wojskowy Okręgowy Zakład Gospodarczy Nr I. W latach 1921-1923 uczestniczył w Kursie Normalnym w Wyższej Szkole Intendentury w Warszawie, jednocześnie pozostając oficerem nadetatowym Okręgowego Zakładu Gospodarczego Nr I w Warszawie. 11 listopada 1923 roku, po zakończeniu kursu, został przydzielony do Departamentu VII Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych.

1 grudnia 1924 roku awansowano go do stopnia majora, z datą starszeństwa 15 sierpnia 1924 roku oraz 6. lokatą w korpusie oficerów intendentów. Następnie, na stopień podpułkownika został mianowany z datą starszeństwa 1 stycznia 1936 roku, również uzyskując 6. lokatę w korpusie oficerów intendentów. 12 grudnia 1937 roku objął stanowisko wiceprezesa Zarządu Towarzystwa Sportowego Wisła Kraków.

W 1939 roku był zatrudniony w Szefostwie Intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie jako zastępca szefa. W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niewoli niemieckiej, przebywając następnie w Oflagu VI E w Dorsten.

Jakub Pajerski zmarł w 1956 roku, a jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu komunalnym w Nowym Targu, w kwaterze 28-1-61. Na podstawie decyzji prezesa Instytutu Pamięci Narodowej z dnia 3 listopada 2020 roku, na wniosek prezesa koła Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych w Nowym Targu, grób Jakuba Pajerskiego został zgłoszony do ewidencji grobów weteranów walk o wolność i niepodległość Polski, nosząc numer 1106.

Ordery i odznaczenia

Jakub Pajerski, wybitny przedstawiciel polskich sił zbrojnych, otrzymał wiele prestiżowych odznaczeń, które świadczą o jego dokonaniach i poświęceniu. Jego osiągnięcia w zakresie służby wojskowej zostały docenione za pomocą następujących wyróżnień:

  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6625 – 17 maja 1922,
  • Krzyż Niepodległości – 9 listopada 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
  • Krzyż Walecznych – czterokrotnie,
  • Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1938 „za zasługi w służbie wojskowej”,
  • Srebrny Krzyż Zasługi – 16 marca 1928 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”,
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
  • Odznaka za Rany i Kontuzje z dwiema gwiazdkami.

Te odznaczenia są nie tylko wyrazem uznania dla jego odwagi, ale także dla jego wkładu w odbudowę i rozwój polskiego wojska w trudnych czasach.

Przypisy

  1. Jakub Pajerski. ecmentarz.nowytarg.pl. [dostęp 19.08.2020 r.]
  2. Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej, Pajerski [online], [dostęp 13.03.2021 r.]
  3. Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 27.06.2022 r.]
  4. Jakub Pajerski. Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. [dostęp 12.08.2017 r.]
  5. Rybka i Stepan 2006, s. 332.
  6. Nowe władze T.S. Wisła Kraków. „Ilustrowany Kurier Codzienny”, s. 4, 14.12.1937 r.
  7. M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 612.
  8. M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296.
  9. M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 89.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 2 z 6.01.1923 r., s. 21.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 131 z 17.12.1924 r., s. 738.
  12. Rocznik Oficerski 1932, s. 315, 445.
  13. Rocznik Oficerski 1928, s. 771, 784.
  14. Rocznik Oficerski 1924, s. 22, 1157.
  15. Rocznik Oficerski 1923, s. 1277, 1316, 1503.
  16. Lista starszeństwa 1922, s. 380.
  17. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 95 z 26.11.1919 r., poz. 3681.
  18. Jan Gałdyn. Ostatnie słowa śp. Dr. Franciszka Pajerskiego. „Gazeta Podhalańska”, s. 3, Nr 44 z 01.11.1931 r.

Oceń: Jakub Pajerski

Średnia ocena:4.47 Liczba ocen:9