Leopold Gebel

Wojsko i służby mundurowe

Leopold Albin Gebel to postać, która na trwałe zapisała się w historii Wojska Polskiego. Urodził się 20 sierpnia 1889 roku w Nowym Targu, a zmarł 15 lipca 1954 roku w Londynie. Działał jako podpułkownik dyplomowany, pełniąc istotną rolę w administracji, w szczególności w strukturach piechoty.

Jego życie oraz kariera wojskowa stanowią ważny element polskiej historii wojskowej, zwłaszcza w kontekście wydarzeń, które miały miejsce w XX wieku.

Życiorys

Leopold Gebel przyszedł na świat 20 sierpnia 1889 roku w Nowym Targu. W 1909 roku ukończył Gimnazjum im. Króla Jana Sobieskiego w Krakowie. Następnie studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie.

W ramach kadry rezerwowej armii austro-węgierskiej, począwszy od stycznia 1914 roku, Leopold został mianowany chorążym rezerwy, gdzie przydzielono go do c. i k. 20 pułku piechoty. Pod koniec I wojny światowej był aktywnym członkiem konspiracyjnej organizacji „Wolność”, gdzie współdziałał m.in. z Józefem Gizą. W na przełomie października i listopada 1918 roku, jako adiutant batalionu zapasowego 20 pułku piechoty, w stopniu porucznika kierował przewrotem wojskowym w Tarnowie.

Po odebraniu przez Polskę niepodległości, wstąpił do Wojska Polskiego. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora, ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 roku oraz 494. lokatą w korpusie oficerów piechoty. 1 listopada 1924 roku został przydzielony do 1 pułku strzelców podhalańskich w Nowym Sączu, jednocześnie „odkomenderowany” do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, aby uczestniczyć w IV Kursie Doszkolenia.

15 października 1925 roku, po zakończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu oficera Sztabu Generalnego, Leopold Gebel trafił do Inspektoratu Armii Nr IV w Krakowie, gdzie pełnił funkcję referenta. W 1928 roku objął dowództwo I batalionu 38 pułku piechoty Strzelców Lwowskich w Przemyślu. Następnie, 12 marca 1929 roku, został przeniesiony do 20 pułku piechoty w Krakowie jako zastępca dowódcy pułku. 24 grudnia 1929 roku awansował na podpułkownika, uzyskując starszeństwo z 1 stycznia 1930 roku i zajmując 2. lokatę w korpusie oficerów piechoty.

26 marca 1930 roku Leopold został przeniesiony do Biura Ogólno Administracyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisko szefa wydziału, a później do korpusu oficerów administracji. W marcu 1939 roku służył w Biurze Administracji Armii Ministerstwa Spraw Wojskowych jako zastępca szefa biura. W tym okresie, jako podpułkownik zajmował 1. lokatę w korpusie oficerów administracji, grupy administracyjnej. Równocześnie pełnił również funkcję sekretarza Tymczasowego Komitetu Doradczo-Naukowego, powołanego w 1933 roku.

W maju 1928 roku portret Leopolda Gebela został namalowany przez artystę malarza Stanislawa Ignacego Witkiewicza. Obraz znalazł później swoje miejsce w Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku. Leopold mieszkał przy ulicy Ignacego Boernera 43 w Warszawie i przewodniczył Komitetowi Budowy Kościoła Matki Bożej Ostrobramskiej w Boernerowie, gdzie w 1936 roku ofiarował do świątyni obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej jako dar wotywny. W kościele funkcjonowała cywilno-wojskowa parafia Matki Bożej Ostrobramskiej od końca XX wieku. Leopold Gebel był także prezesem Klubu Sportowego Warszawianka.

Po rozpoczęciu II wojny światowej, Leopold uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 roku, a potem przedostał się na Zachód. Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii, gdzie zmarł 15 lipca 1954 roku w Londynie.

Ordery i odznaczenia

Leopold Gebel był osobą, która otrzymała szereg odznaczeń i nagród, co jednoznacznie świadczy o jego zasługach i wkładzie w życie kraju.

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 11 listopada 1936 roku,
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, otrzymany 2 maja 1923 roku,
  • dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych,
  • Złoty Krzyż Zasługi, którego nadanie miało miejsce dwukrotnie: 10 listopada 1928 i 10 listopada 1938,
  • Medal Niepodległości, przyznany 2 sierpnia 1931 roku,
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
  • Złota Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia.

Przypisy

  1. Andrzej Tarwid: Warszawskie wizerunki Matki Miłosierdzia. Niedziela. [dostęp 06.01.2023 r.]
  2. Robert Gawkowski: Futboliści na barykadach Powstania Warszawskiego. 31.07.2014 r. [dostęp 14.04.2015 r.]
  3. Powstanie Warszawskie: piłkarze patrioci. [dostęp 14.04.2015 r.]
  4. Elżbieta Szmigielska-Jezierska: Koncert kolęd i promocja książki „Boernerowo i jego świątynia” w klubie Wojskowej Akademii Technicznej. 07.01.2007 r. [dostęp 14.04.2015 r.]
  5. J. Giza, Losy członków (...) 1932–1945, s. 39.
  6. Krzysztof Podgórski: „Wolność”. [dostęp 14.04.2015 r.]
  7. Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy) „Portrait of Leopold Gebel”, 1928. [dostęp 14.04.2015 r.]
  8. Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 19.01.2021 r.]
  9. Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych, Nr 13 z 08.06.1922 r., s. 35.
  10. Rybka i Stepan 2006, s. 442.
  11. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych, Nr 5 z 12.03.1929 r., s. 89.
  12. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych, Nr 3 z 26.03.1931 r., s. 96.
  13. M.P. z 1936 r., nr 263, poz. 468 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  14. Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy), s. 6.
  15. Aleksandra Anna Kozłowska. Generał brygady Jerzy Dobrodzicki (1884–1934) i jego rodzina. „Przegląd Nauk Historycznych”, s. 104, Nr 2 z 2012.
  16. Awans noworoczny w rezerwie c. i k. armii. „Gazeta Lwowska”, Nr 7 z 11.01.1914 r.
  17. M.P. z 1928 r., nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  18. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 33.
  19. M.P. z 1938 r., nr 258, poz. 598 „za zasługi na polu rozwoju i propagandy sportu polskiego”.
  20. Jerzy Giza: Jerzy Kossowski – żołnierz, pisarz, patriota. [dostęp 14.04.2015 r.]
  21. Piętnastolecie L. O. P. P. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 282.
  22. Roczniki Oficerskie 1928, s. 54.
  23. Rybka i Stepan 2006, s. 286.
  24. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych, Nr 2, s. 17, 11.11.1936 r.

Oceń: Leopold Gebel

★★★★★
Średnia ocena:4.82 Liczba ocen:18