Stanisław Kwapniewski

Wojsko i służby mundurowe

Stanisław Witold Kwapniewski, urodzony 23 stycznia 1890 roku w Nowym Targu, był to znamienity oficer Wojska Polskiego, który zdobył tytuł podpułkownika piechoty. Jego życie i kariera są fascynującym przykładem zaangażowania w sprawy narodowe, a jego wpływ na historię jest niezaprzeczalny.

W 1969 roku Kwapniewski zmarł, pozostawiając po sobie dziedzictwo, które nadal jest badane i upamiętniane przez historyków oraz pasjonatów historii wojskowości.

Życiorys

Stanisław Kwapniewski urodził się 23 stycznia 1890 roku w Nowym Targu, będąc synem Witolda. W 1910 roku zakończył naukę w C. K. I Gimnazjum w Nowym Sączu. W tym okresie aktywnie uczestniczył w działalności Związku Walki Czynnej, a od 1911 do 1913 pełnił funkcję komendanta miejscowego oddziału Związku Strzeleckiego.

Po zakończeniu I wojny światowej, jako były oficer armii c. i k., został włączony do Wojska Polskiego, gdzie otrzymał stopień porucznika. W tej roli brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, służąc w 1 Pułku Strzelców Podhalańskich. Jego zasługi zostały docenione poprzez nadanie Orderu Virtuti Militari. W toku swojej kariery wojskowej awansowano go najpierw na kapitana piechoty (z datą starszeństwa 1 czerwca 1919), a następnie na majora (z datą starszeństwa 1 lipca 1923).

Jego służba w 6 pułku Strzelców Podhalańskich w Stryju obejmowała m.in. stanowisko p.o. dowódcy III batalionu w 1923 roku jako kapitan oraz etatowego dowódcę II batalionu w 1924 roku jako major. W kwietniu 1928 roku nastąpiło przesunięcie go na pozycję kwatermistrza pułku po rozwiązaniu III batalionu. W dniu 31 marca 1930 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza jako dowódca batalionu.

Z dniem 1 stycznia 1931 roku awansowano go na stopień podpułkownika piechoty. Następnie, 15 marca 1932 roku, został przeniesiony z KOP do 33 pułku piechoty w Łomży, gdzie pełnił funkcję zastępcy dowódcy pułku. W październiku tego samego roku przeszedł do 16 pułku piechoty w Tarnowie, również na stanowisko zastępcy dowódcy pułku.

W trakcie II wojny światowej, podczas kampanii wrześniowej, Kwapniewski dowodził 155 pułkiem piechoty. Zmarł w 1969 roku.

Ordery i odznaczenia

Wśród licznych wyróżnień, które otrzymał Stanisław Kwapniewski, znajdują się następujące ważne odznaczenia:

  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 1866,
  • Krzyż Niepodległości, przyznany 9 listopada 1933 roku,
  • Krzyż Walecznych, który zdobył dwukrotnie,
  • Złoty Krzyż Zasługi, przyznany 19 marca 1935 roku.

Przypisy

  1. Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 14.12.2020 r.]
  2. Jerzy Giza: Udział sądeczan w konspiracji niepodległościowej w szeregach c.k. armii. W: Nowy Sącz i Sądecczyzna w czasie I wojny światowej. 2015 r.: Polskie Towarzystwo Historyczne, Nowy Sącz, s. 26. ISBN 978-83-65332-01-1.
  3. Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922 r., s. 61.
  4. Rocznik Oficerski 1924 r., s. 349.
  5. Rocznik Oficerski 1923 r., s. 406.
  6. Rocznik Oficerski 1928 r., s. 172.
  7. Rocznik Oficerski 1924 r., s. 336.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26.04.1928 r., s. 174.
  9. Rocznik Oficerski 1928 r., s. 106.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31.03.1930 r., s. 117.
  11. Rocznik Oficerski 1932 r., s. 24.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23.03.1932 r., s. 255.
  13. Rocznik Oficerski 1932 r., s. 563.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 09.12.1932 r., s. 413.
  15. M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  16. M.P. z 1935 r. nr 65, poz. 85 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  17. Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. Nadanie Krzyża Zasługi. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 4, s. 19, 19.03.1935 r.

Oceń: Stanisław Kwapniewski

★★★★★
Średnia ocena:5 Liczba ocen:11