Michał Maksymilian Rekucki, urodzony 2 października 1884 roku w Nowym Targu, to postać, która na stałe wpisała się w historię polskiego malarstwa. Jego życie zakończyło się 15 grudnia 1971 roku w Krakowie, gdzie spędził znaczną część swojej twórczości.
Rekucki był malarzem, który swoją sztuką oddziaływał na wielu współczesnych mu artystów oraz kolejne pokolenia pasjonatów sztuki.
Życiorys
Michał Rekucki miał fascynującą drogę życiową, która zaczęła się w nowosądeckim gimnazjum. Po jego ukończeniu, odbył roczną służbę wojskową w armii austriackiej. W 1906 roku rozpoczął studia na Wydziale Budownictwa Politechniki Lwowskiej, jednak po roku przerwał ten etap, decydując się na przeprowadzkę do Krakowa. Tam podjął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz zaczął uczyć się w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie trenował pod okiem znakomitych artystów, w tym Józefa Mehoffera oraz Wojciecha Weissa.
Po zakończeniu studiów w 1912 roku, Michał rozpoczął podróż po Europie, co w jego czasach było typowym kierunkiem dla młodych artystów. Jego powrót do Krakowa zbiegł się z wybuchem I wojny światowej, kiedy to ponownie wstąpił do armii austriackiej. Niebawem trafił do rosyjskiej niewoli i został deportowany na Syberię. Po odbyciu siedmioletniej kary, Rekucki powrócił do Nowego Targu w 1921 roku.
W 1924 roku emigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie osiedlił się na początku w Chicago, a później w Pensylwanii. W tym czasie utrzymywał się, malując portrety rodzin fabrykanckich oraz duchowieństwa. W maju 1928 roku, był jednym z założycieli Polsko-Amerykańskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, które jednak szybko się rozpadło. Postanowił aktywnie zaangażować się w działalność Związku Podhalan, podtrzymując stałe kontakty z Polską. Wielokrotnie przyjeżdżał do ojczyzny, co wpisywało się w jego artystyczne i osobiste życie.
W 1932 roku Michał rozpoczął prace nad pomnikiem Władysława Orkana, który miał zostać umieszczony na nowotarskim rynku. Pomnik ten został ukończony w 1934 roku, a jego współautorem był Stanisław Marcinów. Po wybuchu II wojny światowej w 1939 roku, Rekucki powrócił do Chicago, gdzie portretował znane postacie, w tym Władysława Sikorskiego i Ignacego Jana Paderewskiego. W 1959 roku zdecydował się na powrót do kraju, osiedlając się w Krakowie, gdzie mieszkał aż do swojej śmierci w dniu 15 grudnia 1971 roku. Odbył się jego pogrzeb 18 grudnia w Nowym Targu, gdzie zgodnie z wolą artysty został pochowany na tamtejszym cmentarzu.
Twórczość Michała Rekuckiego jest różnorodna; obejmuje zarówno portrety, pejzaże, jak i sceny rodzajowe. Wiele z jego obrazów nawiązuje do życia mieszkańców Podhala i kultury góralskiej. W mniejszym zakresie artysta zajmował się także rzeźbiarstwem, tworząc zarówno pomnik Władysława Orkana, jak i postacie górali oraz rzeźby związane z Tatrami. Największą kolekcję jego dzieł znajduje się obecnie w Muzeum Podhalańskim w Nowym Targu.
W Nowym Targu można także znaleźć ulicę, która nosi jego imię, co świadczy o jego znaczeniu dla lokalnej społeczności i kultury.
Przypisy
- Sabina Palka: Bezpiecznie jest nadawać ulicom nazwy obojętne. Ale czy Nowy Targ zapomniał o swoich bohaterach?. podhale24.pl, 18.09.2007 r. [dostęp 28.11.2017 r.]
- Michał Rekucki. Nekrolog. „Dziennik Polski”, Nr 300 z 18.12.1971 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Stanisław Jaskułka (aktor) | Zygmunt Lubertowicz | Karol Kostur | Michał Gołębiowski | Janusz Michał Różański | Piotr Cyrwus | Ryszard Krzywka | Wojciech Czepiel | Andrzej Waligórski | Tadeusz Śmiałkowski | Maria Alkiewicz | Bartłomiej Topa | Józef Fryźlewicz | Grzegorz Klaman | Michał Balicki | Halina Bartoszek | Wojciech Wiercioch | Hipolit Lipiński (malarz) | Joanna Kuberska | Władysław MarkockiOceń: Michał Rekucki