Zygmunt Lubertowicz

---

Życiorys

Zygmunt Lubertowicz, po ukończeniu studiów z zakresu polonistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1909 roku, podjął pracę jako nauczyciel w różnych miastach. Jego kariera zawodowa rozpoczęła się od Brodów (1909–1912), następnie kontynuował nauczanie w Czerniowcach (1912–1916) oraz Nowym Targu (1916–1927), a ostatecznie osiedlił się w Bielsku, gdzie pracował w gimnazjum.

W swojej działalności Lubertowicz wykazywał się dużą aktywnością, współpracując z wieloma czasopismami krajowymi, takimi jak Kurier Lwowski, Ilustrowany Kurier Codzienny, Gazeta Polska oraz Polska Zachodnia, a także Zaranie Śląskie. Nie zapomniał również o Polonii, redagując artykuły dla Dziennika Związkowego w Chicago i Weterana w Detroit. Mieszkając na Podhalu, współpracował z Władysławem Orkanem, redagując Echo Tatrzańskie, a także był współzałożycielem oraz członkiem zespołu redakcyjnego bielskiego czasopisma związanego z Partią Pracy – Zjednoczenie oraz późniejszego Echa Beskidzkiego.

Nad jego twórczością literacką dominują poezje, poematy oraz opowiadania. Lubertowicz był także zaangażowany w tematykę kulturalną i turystyczną, publikując liczne artykuły, recenzje oraz szkice literackie w prasie. Był kluczową postacią w rozwoju polskiego ruchu teatralnego w Bielsku, a jego działalność obejmowała także współpracę z miejscowym Towarzystwem Teatru Polskiego. Po zakończeniu II wojny światowej, poświęcił się pracy w bielskim teatrze lalek. Jego przedstawienie pt. „O Marysi sierotce i złotookiej sroczce” miało swoją prapremierę 7 grudnia 1947 roku, inaugurując działalność teatr lalkowy Robotniczego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci, znany dzisiaj jako Banialuka.

Po przybyciu do Bielska, Lubertowicz wstąpił do lokalnego koła Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. W dniu 15 listopada 1930 roku, po przekształceniu bielskiego koła w Oddział PTT Bielsko, został jego pierwszym prezesem i pełnił tę funkcję przez dwa lata. Dodatkowo, w latach 1933–1946 był członkiem władz naczelnych PTT. Zygmunt Lubertowicz był również jednym z inicjatorów budowy nowoczesnego, jak na tamte czasy, schroniska turystycznego PTT w Zwardoniu, a także organizował liczne wycieczki w Beskidach i Tatrach, propagując turystykę poprzez odczyty i artykuły prasowe.

Władze miasta Bielska-Białej upamiętniły poetycką działalność Lubertowicza, nadając jednej z ulic w centrum miasta jego imię, zmieniając jednocześnie wcześniejszą nazwę „Gimnazjalna”. Warto także zauważyć, że w Nowym Targu znajduje się ulica Zygmunta Lubertowicza, co świadczy o jego znaczeniu w lokalnej kulturze i historii.

Niektóre publikacje

Oto niektóre z najważniejszych dzieł, które stworzył Zygmunt Lubertowicz, doskonały autor związany z polską literaturą i kulturą.

• Satyry dzisiejsze, 1922,
• Sonety tatrzańskie i inne poezje, 1925,
• Bielsko-Biała, kresowe miasto polskie, 1936,
• Kazimierz Tetmajer jako epik Tatr, w: “Wierchy” R. X (1932),
• Przewodnik po Beskidzie Zachodnim i Śląskim, 1935,
• Turystyka w Beskidach, w: “Kronika Ziemi Cieszyńskiej”.

---

Oceń: Zygmunt Lubertowicz

---